Α! αυτό είναι επιτυχία και παγκόσμια νομίζω πρωτιά για τον ΣΚΑΪ. Τουλάχιστον δεν έχω ξανακούσει περίπτωση που να τηλεφώνησε ληστής σε κανάλι για να ζητήσει συγγνώμη από το θύμα και να του επιστρέψει τα χρήματα. Πολλές φορές έχουν προβληθεί φιλμάκια που έχουν καταγράψει κάμερες κατά τη διάρκεια ληστείας και τις περισσότερες φορές που γίνεται κάτι τέτοιο -εκτός από το ότι πρόκειται για ένα εντυπωσιακό γεγονός, που προσφέρει αστυνομική ατμόσφαιρα και δράση σ· ένα δελτίο ειδήσεων- είναι και για να φοβηθούν οι ληστές μήπως αναγνωριστούν και παραδοθούν ή τους αναγνωρίσει κάποιος και δώσει πληροφορίες.

Ε, λοιπόν, αυτή τη φορά ακούσαμε τον ληστή να παίρνει τηλέφωνο στο στούντιο του καναλιού την ώρα του δελτίου ειδήσεων και ενώ στο ηλεκτρονικό καφασωτό βρισκόταν ο αρτοποιός-θύμα της ληστείας και περιέγραφε τα καθέκαστα. Ακούσαμε, λοιπόν, τον ληστή να ζητάει δημοσίως συγγνώμη, να υπόσχεται ότι θα επιστρέψει τα χρήματα και να εκφράζει μάλιστα και τις ανησυχίες του για την υπάλληλο που έτρεξε πίσω του να τον κυνηγήσει και σκόνταψε «μη χτύπησε η γυναίκα»! «Δεν άντεχε να βλέπει τον εαυτό του στην τηλεόραση», είπε ο ληστής στο τηλέφωνο.

Το πιο αυστηρό δικαστήριο με την πιο σκληρή καταδίκη ίσως δεν θα τον έπειθε να ζητήσει με τόσο σπαραγμό συγγνώμη. Ο ληστής με την τυρόπιτα, που τον είδαμε να φοβάται, να κοιτάει γύρω του και να κρύβει βιαστικά τη λαδωμένη τυρόπιτα στο μπουφάν του πριν επιτεθεί και πάρει μερικά πεντοχίλιαρα από το ταμείο, «λύγισε» μπροστά στη γυάλινη οθόνη που είδε να καθρεφτίζει και να μεγεθύνει την πράξη του£ ντράπηκε, φοβήθηκε, σκέφτηκε πονηρά ότι είναι καλύτερα να εμφανιστεί και να ζητήσει συγγνώμη, για να γλιτώσει τις μεγαλύτερες συνέπειες σε περίπτωση που τον αναγνώριζε κάποιος; Ο,τι κι αν ένιωσε πάντως βρέθηκε εκεί, στην ίδια οθόνη που τον καταδίκαζε, να συμμετέχει με τη συγγνώμη του στο θέαμα σαν ένας από τους πρωταγωνιστές του μέχρι τέλους. Αντέδρασε ακριβώς όπως και οι εκατοντάδες ταπεινωμένοι των καθημερινών ριάλιτι σόου, χρησιμοποιώντας την τηλεόραση για να μεγεθύνει τη συγγνώμη του, να της δώσει τις διαστάσεις που πήρε και η πράξη του προβαλλόμενη από αυτήν, να αποζητήσει την κάθαρση με μια δημόσια ομολογία και ενδεχομένως τη συμπάθεια και την προσοχή. Ενας «Γιάννης Αγιάννης» -τηρουμένων των αναλογιών- του τηλεοπτικού μας θεάματος.

Και γιατί άλλωστε να μην έχει μια θέση και ο «κλέφτης με την τυρόπιτα» σε αυτό το αλλόκοτο καρναβάλι συμπόνιας και καταδίκης, απομίμησης συναισθημάτων και χιούμορ ώς τα όρια του κιτς, που καθημερινώς στήνεται γιορτινό στη γυάλινη οθόνη; Και εμείς, χάρη σε αυτή τη γιορτή της τεχνολογίας (κλειστό κύκλωμα με κάμερες, τηλεόραση, τηλέφωνο, ηλεκτρονικά παράθυρα, συνδέσεις) «ζήσαμε» καρέ-καρέ την αξιόποινη πράξη, «ζήσαμε» τις στιγμές της μετάνοιας. Οσο για την τιμωρία! Ε, σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορεί παρά να μένει εκτός γιορτινού κυκλώματος. Ακόμη και το τηλεοπτικό θέαμα δεν κατάφερε να επιβάλει το μοντάζ στην αληθινή ζωή. Ή μήπως το κατάφερε;

«Τηλέμαχος»