ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (06-11-97)

Χαίρε Σπέερ

Είναι τα ίδια Δικαστήρια. Αυτά που έκριναν με τη δέουσα αυστηρότητα τους φρουρούς του Τείχους, τονίζοντας προς πάντα κατηγορούμενο ότι οι νόμοι της Ανατολικής Γερμανίας ήταν ανίσχυροι προ των επιταγών του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ίδια ανέλαβαν χθες, με τη σφραγίδα της δικαιοσύνης, να σβήσουν από τον νομικό χάρτη τα αποτυπώματα της ναζιστικής βαρβαρότητας, κρίνοντας ότι το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανίσχυρα προ των επιταγών του γερμανικού νόμου του 1953. Προς επίρρωση μάλιστα της... συνεπούς Νομολογίας, η μία και μόνη δικαιωθείσα θα λάβει το ιλιγγιώδες ποσόν των 2.355.000 δραχμών! Οτι η διακωμώδηση αυτή της δικαιοσύνης υπαγορεύθηκε από ταμειακές σκέψεις δεν είναι μόνο προφανές, αλλά και επίσημο: ο πρόεδρος του Δικαστηρίου της Βόννης δήλωσε ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ενδιαφερόμενοι και υπογράμμισε με έμφαση ότι «τα χέρια του Δικαστηρίου είναι δεμένα» από τον νόμο. Η δικαιολογία είναι μάλλον υποκριτική. Τα γερμανικά δικαστήρια «έλυσαν» τα χέρια τους από τους ανατολικογερμανικούς νόμους, εκεί που είχαν την ευλογία της Βόννης. Αυτής τα κελεύσματα ακολούθησαν και τώρα. Οπως σημείωσε η «Κ» το περασμένο Σάββατο, με αφορμή την ιστορική απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για τη σφαγή του Διστόμου, το εξοργιστικό στην περίπτωση δεν είναι η κατανοητή ανάγκη της Βόννης να περιορισθούν τα ποσά των αποζημιώσεων, αλλά η αλαζονική άρνησή της να συζητήσει το θέμα. Για τα θύματα, η μόνη οδός είναι η παντί τρόπω αύξηση της πίεσης. Στα δικαστήρια - και σε κάθε φόρουμ. Στη Γερμανία - και σε τρίτες χώρες. Εναντίον της Βόννης - αλλά και ιδιωτικών εταιριών...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ