Οι δήθεν σύμβουλοι

Το αδιαμφισβήτητο αποτέλεσμα των διακυμάνσεων από τις οποίες πέρασε η συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδος και Τουρκίας στην Κρήτη ήταν ότι εδραίωσαν τον κ. Θ. Πάγκαλο στη θέση του υπουργού Εξωτερικών, εάν υποτεθεί ότι ο κ. Κ. Σημίτης -παρά το γεγονός ότι ουδέποτε διαφοροποιήθηκε κατά τις συζητήσεις των αρμοδίων κυβερνητικών οργάνων- έχει διαφορετική άποψη από τον καθ· ύλην αρμόδιο υπουργό του στο μείζον θέμα της εξωτερικής πολιτικής, των σχέσεων Ελλάδος και Τουρκίας. Ο κ. Κ. Σημίτης υπήρξε, ασφαλώς, θύμα της υπονομευτικής τακτικής που είχε εφαρμόσει ο κ. Μεσούτ Γιλμάζ και τον Σεπτέμβριο του 1991, όταν συναντήθηκε με τον τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη, αλλά ο Ελληνας πρωθυπουργός υπήρξε κυρίως θύμα μιας «αοράτου» ομάδος δήθεν συμβούλων και υποστηρικτών του, οι οποίοι ενώ τον εμφανίζουν δυσαρεστημένο με την πολιτική του κ. Θ. Πάγκαλου, ταυτόχρονα του αποδίδουν, στην ουσία, ανικανότητα και αδυναμία να «απαλλαγεί» από έναν δυσάρεστο υπουργό.
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας επηρεάζεται πάντα -σε όλες τις χώρες με αντιπροσωπευτικό σύστημα- και από την κοινή γνώμη και από τους υφιστάμενους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι δήθεν σύμβουλοι του κ. Κ. Σημίτη είναι πολιτικώς ανυπόστατοι. Γι· αυτό και η όλη προσπάθεια αντί να κλονίσει ισχυροποιεί πολιτικώς τον κ. Θ. Πάγκαλο και σε κάθε περίπτωση υποσκάπτει το κύρος του πρωθυπουργού εμφανίζοντάς τον ως άβουλο άτομο στο κρισιμότερο θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ